Nieuw!!! Sinds anderhalf jaar is 'Boksen met moeders' onze specialiteit. Hoe dat is gekomen weten we niet, maar de helft van de clientele bestaat uit moeders. 

Het verbaast ons ook. Zodanig dat we er zelfs onderzoek naar doen in het kader van een Master Pedagogiek. Uit interviews komt het in ieder geval naar voren dat:

1. Moeders komen, mede door de boksbegeleiding, uit hun hoofd en uit de verwarrende scenario’s, in hun lichaam, bij hun gevoel en intuïtie en in hun kracht. Ze gaan als het ware achter zichzelf staan.

2. Ze ervaren, mede hierdoor, meer rust en vertrouwen om de verantwoordelijkheid voor hun leven op te pakken. Voor hun moederschap. Voor de relatie met hun partner. Voor de manier waarop ze in hun werk staan.

3. Ze vinden de moed om waarheid te spreken en door dat te doen creëren ze van binnen uit de verandering in de buitenwereld die ze zelf zijn. 

Uit een interview:

Toen stelden ze mij de vraag van wat zou je willen? En toen zei ik dat ik vooral met mezelf aan het werk wil en dat ik duidelijker wil zijn, Ja, hoe zeg je dat standvastig, dat ik me niet meer wil laten ondersneeuwen, niet door m'n kinderen, maar ook door anderen. En toen wist ik nog niet dat dat bokstherapie bestond.
Toen vertelden zij dat er verschillende vormen van therapie waren: met honden, met paarden, bokstherapie en volgens mij nog één of twee dingen, maar die zijn niet meer blijven hangen. En toen zei ik gelijk, dan wil ik boksen.

Ik vond het boksen uiteindelijk enger dan ik had verwacht. Vooraf dacht ik rammen en rossen. Op moment dat je dat moet doen, is heel anders. Ja, dat ik tegen m'n eigen muren aanliep. Heel vaak. Dat ik dan toch niet een stap dichterbij durfde te zetten om wel een juiste hoek te kunnen geven. Ja, daar heb ik nog heel lang en heel vaak aan moeten denken. En nog steeds wel, in bepaalde situaties, dat ik denk ‘Oh, ja. Ik herken mezelf weer. Ja, en dat vol gas gaan op die bokspads, dat vond ik echt fantastisch. Want dan sla ik niet op jou. Ja, dus iets levenloos.

Echt contact maken vind ik dus blijkbaar heel eng. Terwijl ik denk dat ik best een heel sociaal mens ben. Dat ik heel makkelijk contact leg met anderen, maar blijkbaar op moment dat het dan te dichtbij komt of te hard wordt, zowel in positief zin, het ontvangen of geven van complimentjes, dat voelt nog steeds heel ongemakkelijk en als iemand kritiek op me geeft, dan ben ik nog steeds heel erg geneigd om gelijk weer vijf stappen terug te doen, terwijl diegene dat niet eens zo bedoelt. Maar gewoon, ja, het kan ook anders. Ja, ja, dus dat was vooral heel confronterend.

Interesse: neem gerust vrijblijvend contact op 06-2070 4614.