Boksen met moeders
Nieuw!!! Sinds anderhalf jaar is 'Boksen met moeders' onze specialiteit. Hoe dat is gekomen weten we niet, maar de helft van onze clientele bestaat uit moeders.
Moeders komen door een combinatie van boksen met opvoedingsondersteuning in hun kracht en rust en kunnen met meer vertrouwen opvoeden en vanuit meer verantwoordelijkheid hun leven vorm geven. Ze zijn meer in contact met hun gevoel, geven duidelijker hun grenzen aan, laten de scenario's die in hun hoofd rondspoken meer los en spreken zich vaker vrijmoedig uit. Met dit vrijmoedig spreken creeren ze de wereld die ze graag willen. Voor zichzelf, voor hun kinderen, hun partner en op hun werk.
Dit verbaast ons ook. Zodanig dat we er zelfs onderzoek naar hebben gedaan in het kader van een Master Pedagogiek.
De conclusie:
De vraag ‘Voegt ‘Boksen met moeders’ iets toe als pedagogische interventie bij gezinnen met complexe problematiek?’ beantwoord ik met ja. Dit legitimeer ik door bevindingen uit mijn onderzoek die samenhangen met:
1. Het veranderde gedrag van de vrouwen in het uitoefenen van hun rol als opvoeder. Doordat ze in hun kracht en rust komen, voeden de moeders met meer vertrouwen op en leven meer vanuit verantwoordelijkheid. Ze kunnen ontspannen, zijn meer in contact met hun gevoel, laten de scenario’s die in hun hoofd rondspoken meer los en spreken zich steeds vaker vrijmoedig uit. Met dit vrijmoedig spreken creëren ze de wereld die ze graag willen. Voor zichzelf, voor hun kinderen, hun partner en op hun werk.
2. Inzichten op basis van verschillende perspectieven op opvoeden vanuit levensbeschouwing en wetenschap. Onze postmoderne samenleving heeft als nadeel dat er immens hoge eisen worden gesteld aan het moederschap. De toegenomen individualisering en de neiging om sociale problemen te individualiseren zorgt voor het isolement van de moeder. Dit kan voor chronische stress zorgen, waardoor moeders uiteindelijk niet meer alle ballen hoog kunnen houden en ze niet meer aan hun eigen normen en waarden kunnen voldoen. Er is steeds minder ruimte voor de moeder zelf. Door boksen i.c.m. opvoedondersteuning ontstaat er een nieuwe realiteit met nieuwe eisen, van waaruit het moeders lukt om weer meer ruimte voor zichzelf te nemen en hier ook de verantwoordelijkheid voor te nemen. Daarna zijn ze ook beter in staat om ook voor de ander die ruimte te geven en ze aan te spreken op hun verantwoordelijkheid.
3. Methodisch handelen uit de praktijk van het boksen als middel in de pedagogische praktijk. Door een juiste persoonlijke openheid, randvoorwaarden, kennis, ervaring, invulling, uitstraling, visie en levenshouding ontstaat er een veilige context die een basisvoorwaarde is voor de interventie en de persoonlijke groei. De geboden kaders (groeten, gronden, ademhalingsoefeningen en basisafspraken) bieden een ruimte waarin moeders hun moed kunnen vinden om ‘in actie te stappen’. Door de aanpak voelen moeders zich veilig, gezien en gehoord. Daardoor lukt het ze om stappen te zetten op het gebied van de pedagogische relatie. De trainer helpt om dit te verwoorden. Door het bewegend leren en het ‘aan’ staan tijdens het boksen lijken de moeders de opvoedingsadviezen beter te kunnen horen en zijn ze in staat deze te filteren op mogelijk en wenselijk, zonder dat ze in allerlei ‘blokkerende’ schuldcomplexen terecht komen.
4. Het holistisch perspectief. De wederkerigheid tussen lichaam en geest en mens en omgeving wordt omarmd in het boksen met moeders. Door niet alleen te praten, maar tijdens de interventie het gehele lichaam mee te nemen als instrument, als aangrijpingspunt voor opvoeding wordt voorbijgegaan aan de eenzijdig cognitieve aanpak van veel andere interventies. Dit heeft als voordeel dat psychosomatische klachten die het symptoom zijn van chronische stress in de interventie worden meegenomen, zowel diagnostisch als therapeutisch. In je lichaam ervaar je je kracht, je kwetsbaarheid en je rust. Evenals je pijn en je frustratie.
5. Het perspectief van toegenomen levendigheid. De stress die de opvoeding met zich meebrengt maakt dat moeders ontspanning en plezier nodig hebben. Dit ervaren is al een doel op zich. Door ‘pedagogisch’ te boksen ontstaat hier ruimte voor. In het boksend bewegen vindt spanningsregulatie en ont-stressen plaats. Door te focussen op het contact dat je met elkaar hebt ontstaat binnen het veilige kader een gevoel van verbinding, plezier, ontspanning en levendigheid. Om te boksen moet je uiteindelijk je plek midden in de ring innemen. Je moet durven ontdekken en daar is moed voor nodig. In de opvoeding is het niet anders. Je kunt nog zoveel pedagogische adviezen krijgen, maar het vergt moed om krachtig en kwetsbaar te zijn om toe te bewegen naar het midden van de ring. De plek waar je geraakt kun worden en waar je mensen kunt raken. Het boksen is een prachtige metafoor voor dit proces. Je moet contact maken met je ‘fighting spirit’, zonder daarbij je zelfbeheersing te verliezen.
Uit een interview:
‘Ik heb niéts met vechtsporten, begrijp er ook niets van, maar omdat jij er mee wilde beginnen met mij, oké doen we dat, hahaha, zo startte ik samen met jou. S. en boksen, pff, dat past echt niet bij mij.
Maar gaandeweg begreep ik het allround plaatje rondom " boksen".
Het leven is een strijd. Je heb uithoudingsvermogen nodig, kennis van hoe het beste te ademen en kracht te vergaren. Niet persé altijd bedenken hoe ik het beste beweeg, maar ook te vertrouwen op mijn innerlijke zelf en van daaruit intuïtief te bewegen en te verdedigen. Onderwijl stilstaan, voelen hoe je staat, waar je staat, luisteren naar je bonkende hart, je razende hoofd en langzaamaan weer tot rust te komen.
De ontdekking dat ik ergens diep in me dat ‘meppen’ toch stiekem wel leuk vond. (Verdorie er schuilt een monster in mij 😂😂😂). Dat is niet erg, want dit monster is niet kwaadaardig, maar laat me zien dat er zonder strijd geen overwinning is. Ik ben geen bokser, doe mijn best, maar wat ik zelf al wist, ik ben strijdbaar, een vechter voor de goede zaak. Bovenal bleek dat ik enorm moest lachen, tijdens en na het boksen, omdat ik het deed met jou.
Jij gaf me het gevoel dat ik ‘talent’ had en omdat ik je vertrouw, durfde ik.
Het leven is er 1 vol uitdagingen, van incasseren, verliezen, maar ook van overwinningen. Zorg dat je in conditie bent en blijft, schat je kansen in en geloof in je eigen kracht. De filosofie achter boksen past goed in mijn plaatje. Ik heb er veel aan gehad.
Wat ik in dit verhaal vergat te zeggen. Ik ben moeder met hart en ziel. Als ik denk aan en praat over mijn kinderen voel ik me zacht, week en vol liefde, knikkende knieën, zeg maar. Wat een contrast met boksen en vechten. En juist zo passend, want ik vecht me dood voor mijn kinderen, en juist daarom heb ik ontdekt dat boksen als totaal plaatje heel goed past bij het moeder zijn.
Een moeder (van 65 jaar met o.a. een verslaafde, psychisch zieke zoon)
Interesse: neem gerust vrijblijvend contact op met John de Haas: 06-2070 4614.
Op 30 september 2023 geef ik in Arnhem een individuele training 'Boksen uit het Hart', voor moeders, oma's en andere vrouwen. Zie www.devliegendeolifant.nl .
Moeders komen door een combinatie van boksen met opvoedingsondersteuning in hun kracht en rust en kunnen met meer vertrouwen opvoeden en vanuit meer verantwoordelijkheid hun leven vorm geven. Ze zijn meer in contact met hun gevoel, geven duidelijker hun grenzen aan, laten de scenario's die in hun hoofd rondspoken meer los en spreken zich vaker vrijmoedig uit. Met dit vrijmoedig spreken creeren ze de wereld die ze graag willen. Voor zichzelf, voor hun kinderen, hun partner en op hun werk.
Dit verbaast ons ook. Zodanig dat we er zelfs onderzoek naar hebben gedaan in het kader van een Master Pedagogiek.
De conclusie:
De vraag ‘Voegt ‘Boksen met moeders’ iets toe als pedagogische interventie bij gezinnen met complexe problematiek?’ beantwoord ik met ja. Dit legitimeer ik door bevindingen uit mijn onderzoek die samenhangen met:
1. Het veranderde gedrag van de vrouwen in het uitoefenen van hun rol als opvoeder. Doordat ze in hun kracht en rust komen, voeden de moeders met meer vertrouwen op en leven meer vanuit verantwoordelijkheid. Ze kunnen ontspannen, zijn meer in contact met hun gevoel, laten de scenario’s die in hun hoofd rondspoken meer los en spreken zich steeds vaker vrijmoedig uit. Met dit vrijmoedig spreken creëren ze de wereld die ze graag willen. Voor zichzelf, voor hun kinderen, hun partner en op hun werk.
2. Inzichten op basis van verschillende perspectieven op opvoeden vanuit levensbeschouwing en wetenschap. Onze postmoderne samenleving heeft als nadeel dat er immens hoge eisen worden gesteld aan het moederschap. De toegenomen individualisering en de neiging om sociale problemen te individualiseren zorgt voor het isolement van de moeder. Dit kan voor chronische stress zorgen, waardoor moeders uiteindelijk niet meer alle ballen hoog kunnen houden en ze niet meer aan hun eigen normen en waarden kunnen voldoen. Er is steeds minder ruimte voor de moeder zelf. Door boksen i.c.m. opvoedondersteuning ontstaat er een nieuwe realiteit met nieuwe eisen, van waaruit het moeders lukt om weer meer ruimte voor zichzelf te nemen en hier ook de verantwoordelijkheid voor te nemen. Daarna zijn ze ook beter in staat om ook voor de ander die ruimte te geven en ze aan te spreken op hun verantwoordelijkheid.
3. Methodisch handelen uit de praktijk van het boksen als middel in de pedagogische praktijk. Door een juiste persoonlijke openheid, randvoorwaarden, kennis, ervaring, invulling, uitstraling, visie en levenshouding ontstaat er een veilige context die een basisvoorwaarde is voor de interventie en de persoonlijke groei. De geboden kaders (groeten, gronden, ademhalingsoefeningen en basisafspraken) bieden een ruimte waarin moeders hun moed kunnen vinden om ‘in actie te stappen’. Door de aanpak voelen moeders zich veilig, gezien en gehoord. Daardoor lukt het ze om stappen te zetten op het gebied van de pedagogische relatie. De trainer helpt om dit te verwoorden. Door het bewegend leren en het ‘aan’ staan tijdens het boksen lijken de moeders de opvoedingsadviezen beter te kunnen horen en zijn ze in staat deze te filteren op mogelijk en wenselijk, zonder dat ze in allerlei ‘blokkerende’ schuldcomplexen terecht komen.
4. Het holistisch perspectief. De wederkerigheid tussen lichaam en geest en mens en omgeving wordt omarmd in het boksen met moeders. Door niet alleen te praten, maar tijdens de interventie het gehele lichaam mee te nemen als instrument, als aangrijpingspunt voor opvoeding wordt voorbijgegaan aan de eenzijdig cognitieve aanpak van veel andere interventies. Dit heeft als voordeel dat psychosomatische klachten die het symptoom zijn van chronische stress in de interventie worden meegenomen, zowel diagnostisch als therapeutisch. In je lichaam ervaar je je kracht, je kwetsbaarheid en je rust. Evenals je pijn en je frustratie.
5. Het perspectief van toegenomen levendigheid. De stress die de opvoeding met zich meebrengt maakt dat moeders ontspanning en plezier nodig hebben. Dit ervaren is al een doel op zich. Door ‘pedagogisch’ te boksen ontstaat hier ruimte voor. In het boksend bewegen vindt spanningsregulatie en ont-stressen plaats. Door te focussen op het contact dat je met elkaar hebt ontstaat binnen het veilige kader een gevoel van verbinding, plezier, ontspanning en levendigheid. Om te boksen moet je uiteindelijk je plek midden in de ring innemen. Je moet durven ontdekken en daar is moed voor nodig. In de opvoeding is het niet anders. Je kunt nog zoveel pedagogische adviezen krijgen, maar het vergt moed om krachtig en kwetsbaar te zijn om toe te bewegen naar het midden van de ring. De plek waar je geraakt kun worden en waar je mensen kunt raken. Het boksen is een prachtige metafoor voor dit proces. Je moet contact maken met je ‘fighting spirit’, zonder daarbij je zelfbeheersing te verliezen.
Uit een interview:
‘Ik heb niéts met vechtsporten, begrijp er ook niets van, maar omdat jij er mee wilde beginnen met mij, oké doen we dat, hahaha, zo startte ik samen met jou. S. en boksen, pff, dat past echt niet bij mij.
Maar gaandeweg begreep ik het allround plaatje rondom " boksen".
Het leven is een strijd. Je heb uithoudingsvermogen nodig, kennis van hoe het beste te ademen en kracht te vergaren. Niet persé altijd bedenken hoe ik het beste beweeg, maar ook te vertrouwen op mijn innerlijke zelf en van daaruit intuïtief te bewegen en te verdedigen. Onderwijl stilstaan, voelen hoe je staat, waar je staat, luisteren naar je bonkende hart, je razende hoofd en langzaamaan weer tot rust te komen.
De ontdekking dat ik ergens diep in me dat ‘meppen’ toch stiekem wel leuk vond. (Verdorie er schuilt een monster in mij 😂😂😂). Dat is niet erg, want dit monster is niet kwaadaardig, maar laat me zien dat er zonder strijd geen overwinning is. Ik ben geen bokser, doe mijn best, maar wat ik zelf al wist, ik ben strijdbaar, een vechter voor de goede zaak. Bovenal bleek dat ik enorm moest lachen, tijdens en na het boksen, omdat ik het deed met jou.
Jij gaf me het gevoel dat ik ‘talent’ had en omdat ik je vertrouw, durfde ik.
Het leven is er 1 vol uitdagingen, van incasseren, verliezen, maar ook van overwinningen. Zorg dat je in conditie bent en blijft, schat je kansen in en geloof in je eigen kracht. De filosofie achter boksen past goed in mijn plaatje. Ik heb er veel aan gehad.
Wat ik in dit verhaal vergat te zeggen. Ik ben moeder met hart en ziel. Als ik denk aan en praat over mijn kinderen voel ik me zacht, week en vol liefde, knikkende knieën, zeg maar. Wat een contrast met boksen en vechten. En juist zo passend, want ik vecht me dood voor mijn kinderen, en juist daarom heb ik ontdekt dat boksen als totaal plaatje heel goed past bij het moeder zijn.
Een moeder (van 65 jaar met o.a. een verslaafde, psychisch zieke zoon)
Interesse: neem gerust vrijblijvend contact op met John de Haas: 06-2070 4614.
Op 30 september 2023 geef ik in Arnhem een individuele training 'Boksen uit het Hart', voor moeders, oma's en andere vrouwen. Zie www.devliegendeolifant.nl .
Download hier het Essay 'Boksen met Moeders'